Romantiko Fwtino_Asteraki!!: Μαΐου 2010

Καλησπέρες σε όλους!

Έρχονται στιγμές...ώρες....λεπτά.....που απλά κοιτάς ένα λευκό τοίχο..χωρίς να μιλάς...απλά "ακούγοντας" τον....ηρεμώντας με την μαγική αυτή ηρεμία του...Ακούγοντας κάτι αληθινά φανταστικό απ την μέση του πουθενά...όταν τα λόγια σου φαίνονται φτωχά....όταν τα μάτια μαρτυράνε την αλήθεια...για άλλους "ψέμα" ίσως....για άλλους κάτι συνηθισμένο...για άλλους κάτι άλλο...δεν με νοιάζουν όλα αυτά πια... ξέρω πως είναι η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ....το δικό μου όνειρο στο ψεύτικο ετούτο κόσμο που ζούμε.....Μια καρέκλα υπάρχει κάπου δίπλα σου...ή ίσως και να κάθεσαι πάνω σε μια τέτοια αλλά τι νόημα έχει?Υπάρχει πραγματικά για σένα?όχι είναι απλά ένα βάζο...δεν είναι δύσκολο νομίζω να καταλάβεις τι πραγματικά "ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ" δεν υπάρχουν κόλπα μυστικά ή συμβουλές...μόνο μια πρόταση... Άκου την καρδιά σου και ακόλουθα την...Σίγουρα δεν είναι αλάνθαστη κάνεις άλλωστε δεν είναι...μα προτιμώ να μετανιώσω για κάτι που έκανα παρά να μετανιώνω αιώνια για κάτι που δεν έκανα....Πάντα πρέπει να προσέχεις..αλλά είναι και όμορφο να κάνεις λάθη...Λάθη που θα σου μάθουν τι και πως...Λάθη που θα έχεις κάποιον δίπλα σου να σε σηκώσει,να σε κρατήσει,να σε νιώσει για να καταλάβεις και συ πως δεν είσαι μόνος...πως το οτιδήποτε είναι γλυκό...πως όλα είναι διαφορετικά....

Όταν έχεις κάποιον..δεν χρειάζεται να είναι τέλειος...κανείς άλλωστε δεν είναι...δεν χρειάζεται να ταιριάζετε απόλυτα...δεν είναι ανάγκη να σε κοιτάει μόνο και να ξέρει τι θέλεις....νομίζω και αυτό αποτελεί κομμάτι της γλώσσας του σώματος...θέλει χρόνο...Είναι μια γλώσσα που μαθαίνουμε πρώτη ναι πρώτη πριν πούμε μαμά μπαμπά ή οτιδήποτε άλλο..αλλά πάλι δεν καταλαβαίνω πως το κάνουν και τα καταφέρουν να την ξεχνάμε σχεδόν αμέσως... τι είναι?.. η εισαγωγή σε ένα κόσμο που ούτε αυτοί θέλουν....που δεν τους αρέσει....γιατί είναι η πρώτη πόρτα που θα μας δείξουν??Τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια...σημασία έχει όμως και συ να ξέρεις να την ερμηνεύσεις αυτή την αλήθεια...δεν έχει κόκκινα λαμπάκια που να αναβοσβήνουν εδώ είμαι.....το δρόμο μόνο η καρδία μπορεί να στο δείξει...Μια καρδιά χωρίς να την δεσμεύεις με σωστά λάθη...πρέπει...δεν πρέπει....όσο την δεσμεύεις τόσο αυτή ασφυκτιά...και κάποια στιγμή το μόνο που κάνει είναι τικ τακ τικ τακ...ναι αυτό το μυστηριώδες τικ τακ τικ τακ σε κρατάει στην ζωή....αλλά τότε πας στο παραπάνω...ΥΠΑΡΧΕΙ?

Κάποιοι λένε "Μόνος έρχεσαι στην ζωή και μόνος φεύγεις" μα πως γίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο...πως?Αφού ερχόμενος δεν είσαι μόνος....Δύο τουλάχιστον άνθρωποι ήρθαν κοντά και αγαπήθηκαν και έφτιαξαν εσένα...είσαι πολλά πιο πολλά απ μόνος....έρχεσαι και κάνεις και άλλους να σε αγαπούν και να τους αγαπάς....κάτι όχι υποχρεωτικό είναι επιλογή σου το τι και πως...είναι επιλογή σου τι θα δείξεις στον καθρέφτη της ψυχής σου αλλά και πως θα το ερμηνεύσει ο άλλος...ο τοίχος...η καρέκλα...ένας άλλος καθρέφτης....εσύ ο ίδιος...εσύ ξέρεις...μα δεν φτάνει αυτό....δεν έχεις να αποδείξεις κάτι...μονάχα να είσαι εσύ...Σήμερα δεν μπορείς να πεις εύκολα τα κάνατε σκατά ρε...όχι...και συ κάτι πρέπει να έκανες..κάπως πρέπει να αντιδράσεις αν όχι...Το να κάψεις κάτι που υπάρχει είναι ένα ΤΙΠΟΤΑ γιατί απλά ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!Το να πονέσεις αν δεν το νιώσεις ίσως δεν έχει αξία...δεν ξέρεις αν ζεις...αν αναπνεύσεις ή αν απλά υπάρχεις...αν είσαι κάτι ή όχι...Φεύγεις μα δεν φεύγεις μόνος έχεις πάντα κάποιον εδώ <3 <3 <3

Δεν έχει σημασία αν σπουδάζεις κάτι ή τίποτα...όλα αυτά ουτοπικά είναι...υπάρχει δεν υπάρχει...η ζωή είναι το μεγαλύτερο σχολείο...και σίγουρα πληροφορίες και εφόδια για αυτή δεν πρόκειται να βρεις σε κανένα μα κανένα βιβλίο...Εκπαιδεύομαι να μάθω να γράφω σωστά....αλλά γιατί...εκπαιδεύομαι να μάθω να διαβάζω σωστά...γιατί?...Πάω σχολείο 12χρόνια τουλάχιστον...γιατί?Ποιος ο σκοπός όταν με ετοιμάζουν για κάτι αυριανό και μου κλείνουν τα μάτια πριν έρθει...πριν το μάθω...πριν το ζήσω...πριν το νιώσω...πριν πω αυτό είναι....πριν πράξω με το χέρι της καρδιάς...

Είπα πολλές αρλούμπες ίσως σήμερα...ίσως και να μην καταλαβαίνετε πολλά...φτάνει όμως που σας μιλάει αυτή και όχι το μυαλό...φτάνει που έστω και για λίγο κάπου κάπου βγαίνει και εκείνη να ξεμουδιάσει...

Ίσως τα βήματα μας να ξεκινούν όταν καταφέρουμε να στηριχτούμε στα πόδια μας...όταν το ένα πόδι περάσει μπροστά απ τ άλλο και το δεύτερο πάρει ξανά την θέση του πρώτου....ίσως.....ίσως...αλλά μήπως τελικά ξεκινάμε να περπατάμε όταν η καρδιά μας αφεθεί ελεύθερη να ακολουθήσει τα μονοπάτια της...μονοπάτια με αρχή μα δίχως τέλος.....

Δεν ξέρω αν είμαι τίποτα ή κάτι...ξέρω όμως πως όταν στα μάτια σε κοιτώ...ο χρόνος σταματά...ο ουρανός γίνεται πιο γαλανός...τα πουλάκια τραγουδάνε μέρα νύχτα...ξέρω πως ίσως να μην καταλαβαίνεις τι σκέφτομαι...αλλά είμαι σίγουρη πως έχεις μια λύση πριν ακόμα υπάρξει το πρόβλημα...ξέρω πως κοιτάζοντας τα μάτια σου ένας άλλος κόσμος ανοίγετε...μην φοβηθείς αν σε κοιτάξω δακρυσμένη...μην κάνεις πίσω...μονάχα μην σταματάς να με κοιτάς....η καρδιά σου λέει μερικές φορές αυτά που δεν μπορούν να πουν τα χείλι...η ίσως και τότε η καρδιά να ενώνει και να ανασυντάσσει να δικά της κομμάτια...να ράβει σιωπηλά μα φωναχτά της πληγές που άφησε το ψέμα τους...η έλλειψη εκείνης της μαγικής αγκαλιάς όταν η καρδιά μανιωδώς ζητούσε το γιατρικό της....ή όταν κάποιος πήρε κάποιο κομμάτι σε κάποιο άλλο μαγικό κόσμο μαζί του και συ πήρες ένα δικό του...όλα τα κομμάτια δεν είναι ίδια...η καρδιά έχει όμως την δύναμη να τα τοποθετήσει μαγικά και όλα να είναι και πάλι αγνώριστα... δεν θέλει χρόνο....δεν θέλει κόπο...θέλει μονάχα αλήθειες...Δεν είναι μονάχα δάκρυα στεναχώριας το κλάμα κάποιού...μπορεί να είναι και δάκρυα χαράς...που εσύ τα κάνεις όλα τέλεια..Κοντά σου ξέρω πια πως κανείς δεν μπορεί να με πειράξει...ξέρω πως είμαι ΑΣΦΑΛΗΣ πια...Ίσως το ταξίδι μου να τελείωσε κάπου εδώ ή απλά να είναι μια νέα αρχή...δεν έχει σημασία...αυτό που έχει σημασία είναι που ξέρω οτι ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ....και Όταν όλα τα άλλα είναι περιττά...όταν η λέξεις είναι λίγες....τότε απλά θέλω εσένα!!

Καληνύχτα αγάπη μου....
Καληνύχτα σε όλους!
Καλή και χαρούμενη εβδομάδα...