Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Η μπλε πανσέληνος

Καλησπέρα σε όλους..Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε..Δεν θέλω να πω πολλά σήμερα,ίσως γιατί μετά απ πολύ καιρό νιώθω γεμάτη ψυχικά...Τίποτα δεν είναι τέλειο,αλλά τόσο τα καλά πράγματα όσο και τα δύσκολα θέλουν το δικό τους τρόπο αντιμετώπισης..Όσοι περισσότεροι κρατάνε μια ομπρέλα στην καταιγίδα τόσο πιο σταθερή είναι αυτή!
   Σήμερα η τελευταία μέρα του καλοκαιριού συμπέφτει με την "μπλε πανσέληνο"..


      Ένα καλοκαίρι γεμάτο...ένα καλοκαίρι παράξενο πιστεύω για τον καθέναν απ μας..Θα μας λήψει η ξεγνιασιά η ανεμελιά το "ε καλοκαίρι είναι...όλα επιτρέπονται" χμμ γιατί τον υπόλοιπο καιρό απαγόρεύονταν ή μήπως εμείς στα απαγορεύαμε.. Ήρθε η ώρα για το γνωστό.."τα κεφάλια μέσα τώρα" ε και τι πειράζει εγώ να μην βάλω το κεφάλι μου στο σακί??
    Μπλε πανσέληνος...φαντάζομαι θα είναι υπέροχο θέμα..τόσο για τους ρομάντικους...τόσο για τους σκληρούς..που θα το κρυφοκοιτάξουν πίσω απ κάποια κουρτίνα...τους περίεργους που θα θελαν να το περιεργαστούν,να το αναλύσουν,να το αμφισβητήσουν λες και το νοιάζει εκείνο το θέλουν αυτοί...Εσύ θα το κοιτάξεις απόψε? γιατί? θα το δεις με τα μάτια της ψυχής σου...ή απλά θα θέλεις να κατακτήσεις για ακόμα για φορά το ακατάκτητο.... Κάποιος Φίλος λέει...Εκεί έξω υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που περιμένει να μας κατακτήσει...Νομίζω πιο συγκροτημένη ανάλυση απ τη μαγεισούλα μας δύσκολα μπορεί κανείς να κάνει...Ας μου επιτραπεί να κάνω ένα μικρούλι copy paste..
...................Η μπλε πανσέληνος ή το γαλάζιο φεγγάρι των αισθήσεων και τις ευαισθησίας, λέγεται πως θ’ αγγίξει και την πιο σκληρή καρδιά…
“Η συγκεκριμένη πανσέληνος, αγγίζει θέματα σχέσεων, ελευθερίας, φιλίας, έρωτα, συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα….................


Τέλος θα ήθελα να "αφιερώσω" αυτή την πανσέληνο..
Σε ένα Φίλο,που έφυγε νωρίς...που πριν λίγο καιρό άφησε τον κόσμο αυτό πριν κάν προλάβει να δει τους  αγγέλους του... Ένα Φίλο που ήταν πάντα με το καλό λόγο για όλους...μια συμβουλή...ένα χαμόγελο.... Εύχομαι να είναι καλά εκεί που είναι και να δίνει κουράγιο σ αυτούς που μείναν πίσω...
Και κατα δεύτερον στον έρωτα μου,το μύγο μου,που  είναι μακριά μου τώρα...Αλλά ξέρω οτι κάπου εκεί έξω τώρα βλέπουμε την ίδια πανσέληνο..τον ίδιο ουρανό...

Καλό βραδάκι σε όλους!
Και εύχομαι να απολάσευτε όλοι το υπέροχο θέαμα..

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Το χαμένο αηδόνι


Καλησπέρα σε όλους και καλό Σ/Κ.. Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε! Ζεστούλα επίτελους αρχίζει καλοκαιράκι!



Σε μια μακρινή μυστήρια πόλη, γεμάτη κάθε είδους δίποδα πλάσματα και περιτριγυρισμένη απ εκείνο το παράξενο γκρι πράγμα που ίσως εμείς σήμερα αποκαλούμε τσιμέντο, ζούσε ένα μυστήριο πλάσμα. Ένα μαγικό αηδόνι είχε δυο τόσο δα μικρούτσικα ποδαράκια, δυο ματάκια που κοίταζαν παντού γύρο με απορία αλλά και περιέργεια ταυτόχρονα..Δεν ήταν πολύ όμορφο..ούτε πολύ σπουδαίο σαν τα άλλα πλάσματα γύρο του αλλά ήταν και πολύ μαζεμένο για να το δείξει ή να επιδιώξει κάτι παραπάνω Στο μικρό του στήθος ωστόσο έκαιγε για μικρούλα καρδιά.. ίσως το μυαλουδάκι του να ήταν μικρότερο ενός κουκουτσιού.. αλλά πάντα γεμάτο λαμπρές ιδέες,αθώο αλλά και πολυμήχανο..
   Προσπάθησε πολλές φορές για γίνει φίλος με τα υπόλοιπα πλάσματακια γύρο του,αλλά εκείνα το απέφευγαν γιατί δεν ήταν όμορφο όπως και εκείνα..ή έτσι τουλάχιστον νόμιζαν το αηδονάκι όμως δεν το έβαζε κάτω προσπαθούσε και ήλπιζε πως κάποια στιγμή ίσως κατάφερνε να κάνει κάποιο φίλος για να μπορεί να μοιράζεται να αγαπάει να δίνει τη βοήθεια του όποτε χρειάζεται αλλά και να τη δέχεται στα δύσκολα..
  Ταξίδεψε σε χώρες μακρινές. πέρασε δάση ποτάμια λίμνες και θάλασσες εξαντλώντας κάθε δύναμη που είχε για να φτάσει, έχοντας πάντα στο μυαλό του αυτό το όνειρο.. Δεν είναι δύσκολο, ούτε πολύ ακριβό να του χαρίσει κάποιος ένα χαμόγελο, μια φιλική συντροφιά, ένα χάδι, μια αγκαλιά σκέφτηκε..Δεν είναι δυνατόν όλα τα πλάσματα να είναι τέλεια, ούτε να είναι το μοναδικό που σκέφτεται έτσι.. Αλλά όσο και αν έψαχνε του φαινότανε όλο και πιο μάταιο αυτό που ζητούσε..
    Και τότε σκέφτηκε «Βρε τι κουτό που είμαι θα ψάξω να βρω και άλλα αηδονάκια σε άλλες χώρες σε άλλους γαλαξίες σε άλλα μέρη ίσως αυτά με καταλάβουν» Έβαλε τα καλά του ντύθηκε στολίστηκε και ξεκίνησε πάλι την αναζήτηση Πέρασε πολύςςςςςςςςςς καιρός μέχρι που κατάφερε επιτέλους να βρει ένα ακόμα αηδονακί σε κάποιο μακρινό δάσος.. έβαλε τα δυνατά του πήρε θάρρος και το πλησίασε
-Γεια σου Φίλε μου τσίου τσίου είπε
Εκείνο το κοίταξε παραξενεμένο και γεμάτο περιέργεια καθώς έτρωγε μια ρόγα σταφυλιού..
-Γεια σου Ξένε απάντησε
-Δεν είμαι ξένος είπε το αιδονάκι  Είμαι σαν και σένα!
-Δεν είσαι σαν και μένα δεν είσαι απ εδώ. είσαι ξένος. Είπε και χάθηκε στα φυλλώματα ενός δέντρου, πριν καν προλάβει το αιηδονάκι να πει το παραμικρό
    Ένα διαμαντένιο δάκρυ κύλισε απ το μάτι του, μάζεψε όσο κουράγιο του χε απομείνει και με ένα σάλτο βρέθηκε στο αέρα και πάλι να αρμενίζει και να ταξιδεύει έχοντας πάρει όμως το δρόμο του γυρισμού.. γύριζε και πάλι στην γκρίζα πόλη στο δέντρο του που μπορεί να μην μιλούσε αλλά ήταν πάντα εκεί για αυτό
   Στο σημείο που έσταξε το δάκρυ του σχηματίστηκε μια κρυστάλλινη λιμνούλα και όλα τώρα τα πλάσματα πήγαιναν να ξεδιψάσουν εκεί τώρα πια..μα μόλις έσκυβαν να πιούν νερό έβλεπαν την ψυχή τους να καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης και τα περισσότερα τρόμαζαν Είναι άλλη η ομορφιά της ψυχής και άλλη αυτή του σώματος και αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν πάντα..
   Το αηδονάκι κάθισε στο αγαπημένο του κλαράκι και αναστέναξε απ το καημό του και τότε έγινε κάτι που δεν το περίμενε η φωνούλα του η φωνούλα του ήταν διαφορετική Δοκίμασε πάλι
τσίου τσιού τσιού
και κάτι το απόλυτα μελωδικό και μαγικό ακούστηκε Απέκτησε μια υπέροχη φωνούλα για συντροφιά.. Δεν χόρταινε να τραγουδάει απ την χαρά του
Τσίου στίου τσίου τσίου
     Και όσο πιο πολύ τραγούδαγε το μαγικό σκοπό του.. τόσο το δέντρο φούντωνε και ψήλωνε και τέντωνε τα κλαδάκια του Τα άλλα πλάσματα παραξενεμένα απ αυτό που άκουγαν πλησίασαν να δουν τι γίνεται αλλά όταν είδαν το μικρό αηδονάκι να κελαηδάει τόσο όμορφα Απομακρύνθηκαν και πάλι απογοητευμένα
     Άλλοι λένε φοβήθηκαν από την αλλαγή του, άλλοι πάλι ότι τυφλωμένα απ την ζήλια τους δεν θέλησαν να δεχτούνε ότι το τραγούδι προχέονταν απ το μικρό αιδονάκι Το σίγουρο είναι ότι αν κάποια νύχτα μέσα στο σκοτάδι ακούσεις ένα μαγικό σκοπό κάπου εκεί γύρο είναι κρυμμένο το μικρό αηδονάκι που τριγυρνάει και διαδίδει την ιστορία του  Άλλα είναι στο χέρι σου αν θα ακούσεις με προσοχή αυτά που θα σου πει ή απλά θα προσπεράσεις και συ όπως έκαναν και τα άλλα πλασματάκια και θα χάσεις το μεγαλείο της ψυχής του

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

I am here...........i think...

Καλησπέρα σε όλους....ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε...
     Περίεργη ατμόσφαιρα έξω...βροχές, χιόνια  και την παλαβή εκρηκτική πνοή...Δεν ξέρω αν αξίζει πια τον "κόπο" να ανοίξεις την τηλεόραση για να δεις το θέατρο του παραλόγου...και ταυτόχρονα να παίζεις "προπό" μήπως και βγάλεις κάποιο συμπέρασμα από δεν είμαστε σε τσίρκο...παριστάνοντας όχι τους θεατές όμως...αλλά τα "θηρία" μεταλλαγμένα σε καλόβουλα πρόβατα να κάνουν το κόλπο τους όπως τους χτυπάνε..
    Αυτό που νομίζω έχει σημασία τόσο τώρα όσο και σε όλη μας τη ζωή να χαμογελάμε όσο μπορούμε πιο πολύ..Προσωπικά πιστεύω πως τίποτα στη ζωή δεν συμβαίνει τυχαία...έπεσα τυχαία πάνω σε ένα βιντεάκι...που ελπίζω να κάνει και πολλούς απ εσας να χαμογελάσετε...Άλλωστε μην ξεχνάμε οτι οι πιο αθώες ψυχές είναι τα πιστιρίκια...



Είναι λιγάκι μεγάλο το βιντεάκι...οπότε δείτε όσο θέλετε....

Υ.Γ. Δεν χάθηκα...δεν χάνομαι.... έστω και εξ αποστάσεως διαβάζω αρκετά συχνά τα νέα της παλαβωχώρας αυτής..Αλλά στην παρούσα φάση νομίζω πως αν δεν κάτσεις να ακούσεις κάποια κομμάτια του εαυτού σου που φωνάζουν...δεν μπορείς να πας παρακάτω...να ακούσεις ...και να μοιραστείς πράγματα με άλλους....

Καλό απογευματάκι με χαμόγελο και αγκαλίτθεθ για όλα τα "παιδάκια"

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Καλό Μήνα χτες.... 2 και μια μέρα! :)

    Καλησπερούδια σε όλα τα παλαβοπαιδάκια της ιντερνιακής μας γειτονιάς!Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε,άσχετα με τον οποιοδήποτε "Ελληνικό" πανικό around, εμείς θα φτιάξουμε την μέρα μας βλέποντας απλά και μόνο αυτά που είναι πάντα μπροστά μας..τον ουρανό,τον ήλιο,τα πουλιά τα δέντρα...αλλά και τα μεγαλεία της νυχτας τα αστέρια,το φεγγάρι την ησυχία...
    Έχω καιρό να γράψω εδώ απ ότι βλέπω..ίσως και ένα απ τα αστεία της υπόθεσης...Πέρασε το καλοκαίρι..(ακόμα δεν τελείωσε γχουχου γκχουχου! ;) ) γυρίσαμε προσπαθόντας να συγκεντρωθούμε να διαβάσουμε το κατιτις μας..μπας και πέρασουμε κανένα μαθηματάκι...με το ζόρι δώσαμε ένα (ευτηχώς ο καλός Θεούλης και το "προπό" το καθηγητή βρέθηκαν στην ίδια συχνότητα αυτή τη φορά! χιχιχ).. μετά ναααααααα και οι καταλήψεις.. (χμμ αυτό είναι μια άλλη ιστορία δεν θα πω ποιος έχει δικιο και ποιος οχι... και τα 2κατα εξαποδό παν..)..και ένα μήνα μετά σχεδόν πάλι πίσω :) :) :) τι μέλλει γεννέσθε στη σχολή αγνώστο έχει ο Θεός και πάλι.. (όσο θες χωροπήδα ότι είναι να ρθει απλά θα ρθει... Τα κάναν μπάχολο και οι μεν και οι δε... ε ας τα φτιάξουν πάλι...)
      Αρκετά με αυτά ε? πάμε  σ άλλο θέμα! :) :) :) Πρωτομηνιά χτες :P Καλό Μας Μήνα....πως περνάει όμως ο καιρός...είναι αστείο ίσως..γιατί και στα καλά και στα δύσκολα ο χρόνος τρέχει... κλαίμε γελάμε χαρόμαστε περνάμε όμορφα δυσκολα γευομαστε όλα τα είδη της ζωής και όμως κατα κάποιο τρόπο όλα αυτά απ όποια πλευρά και αν τα δεις ειναι γλυκιά όνταν έχεις κάποιον να σε σκεφτεται να σε αγαπάει και όλα αυτά να τα νιώθεις τόσο έντονα που να μεθάς απο το "αρωμά" τους..Πως με ένα απλό τηλ μπορεις να ξεχνας τα παντα και να πηδας σαν χαζοχαρούμενο...που να μιλήσεις μετα για αγκαλίτσα χαχα...το πιο απίστευτο ίσως είναι οτι πέρασαν 2χρόνια κιολας και μου φαινετε σαν χτες.....χαχα Ναι χτες κλείσαμε 2χρόνια με το μυγουλίνι... Θέλω να πω πολλά ακόμα..αλλά καλύτερα λίγα και απλά..

Χρόνια Πολλά Μωρό μου..
Κάθε μέρα που περνάει σ αγαπάω και πιο πολύ!..



Μια γλυκιά γλυκιά καληνυχτα σε όλους με όμορφα ονειράκια!...
Φιλάκιααααααααααα και παλαβοαγκαλίτθεθ! (να μην ξεχνιόμαστε! )

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα,η ζωή είναι μικρή και η μουσική δεν κρατάει για πάντα

    Καλησπέρααααααααααααα Σε όλους! Καλό Μήνα να έχουμε και καλή εβδομάδα!Ελπίζω όλοι να είστε καλά και να περνάτε σουπερ! Εγώ είμαι λιγάκι μπερδεμένη υστορία...παρ όλα αυτα εδω τριγυρνάω...περιέργη φάση...τεσπα...
    Είναι ζόρικοι καιροί για όλους ξέρω..πριν χρόνια όταν προτοείχα αρχίσει να μπαίνω στο νετ μου είχε έρθει ένα μαιλ..,ξέρετε απ αυτά που παν απο χέρι σε χέρι, και μου χε κάνει "εντιπώση"...ειναι απ τα περιεργα του διαδυκτίου..με κάποιο "μαγικό" τρόπο έφτασε πάλι στα χέρια μου...όποτε θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..το πως τι γιατί γράφηκε..ίσως δεν έχει τόση σημασία όσο το να το καταλάβουμε πραγματικά!

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ?
ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας?
Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα?
Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»
Ακούς την απάντηση?
Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για
εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο» και μέσα στην
βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του?
Έχασες επαφή? Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες
τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»

Καλύτερα χαλάρωσε.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Η ζωή είναι μικρή
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της
διαδρομής.
Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.
Γι' αυτό χαλάρωσε.
Άκου την μουσική Πριν τελειώσει το τραγούδι.






Καλό βραδάκι σε όλους....Ζήστε την στιγμή...το λεπτό...το δευτερόλεπτο!