Βλεπω ειναι της μοδας τωρα τελευταια τα παιχνιδακια χαχαχαχα!!!!Αντε να προσθεσω και γω αλλο ενα στην παρειτσα μας..Πριν λιγο καιρο διαβασα σε καποιο ιστολογιο για την μουσικη και λειπα με αλλα λογια "πες μου τι ακους να σου πως ποιος εισαι"Δεν ξερω αν ισχυει αυτο αν και λαμβανοντας υποψην αυτα που ειχα διαβασει τοτε μαλλον με βγαζε στην κατηγορια των "τρελων"!
Δεν ξερω για σας αλλα προσωπικα μου αρεσει ακουγοντας ενα τραγουδι να φτιαχνω στο μυαλο μου την δικια μου ιστορια,πολλες φορες ακομα και με το ιδιο τραγουδι εκανα 1000αδες ιστοριες..αυτο ηταν ενα απο τα game που επαιζα και παιζω alone!Θα ηθελα ομως να το μοιαρστω μαζι σας να ακουσω και τις δικες σας ιστοριες αν θελετε..Θα το θελα πολυ!Τι λετε αρχιζουμε?Lets Start!!!!!!!Πατηστε το play και φυγαμε!!!!!Play!
Tragoydi: Περασε η μπορα περασε!(http://www.youtube.com/watch?v=UWh15X0P0kg)
Για να δουμε τι θα φτιαξουμε παλι σημερα,φυσικα και δεν χρειαζετε να ναι αληθινο just a story!
Λοιπον σκεφτομαι δυο ατομα μεσα σε ενα τροπικο δασος γεματο δεντρα παντου,πυκνη βλαστηση,πρασινο παντουν ολα λιγο πολυ ιδια..Τοπιο μαγικο..Ιρεμια,υσιχεια παντου...Το μονο που ακουγετε ειναι το θροισμα των φυλλων και τα πουλακια που τραγουδανε καποια μετρα παραπανω πανω στα δεντρα..Ξαφνηκα,εκει που ολα ειναι τοσο υσιχα τοσο γαλινια..ακουγονται αστραπες βροντες..μπαμ μπουμ..λιγακι παραπερα ισως καποιος κεραυνος να εκανε την εμφανιση του στο ομορφο αυτο δασος..ο κροτος η ηχος ενος δεντρου που πεφτει φανερωνει το μεγεθος της ζημιας του εκανε..χρουτς χρουτς..τα κλοναιρα μεχρι να φτασουν στο εδαφος..τα ζωα που κατοικουσαν πανω του τρεχουν αλαφιασμενα να σωθουν..ενας παπαγαλος πεταει εκει καπου ακουγετε η φωνη του..τα χρωματα αποτυπωνονται στο μυαλο σου ακομα και αν δεν τα βλεπεις..κοκκινο,κιτρινο,μπλε...Οι κεραυνοι συνεχιζουν να πεφτουν συνεφο..ξαφνηκα ξεσπαει και η μπορα..βροχη κατεγιδα κακο απο το πουθενα..ολα τα ζωα "φωναζουν"κανουν αισθητη την παρουσια τους σε ολα τα μηκη και πλατη του δασους..Εκει μεσα στο κατακλησμο..νερα να τρεχουν παντου να δημιουργουνται ριακια στο εδαφος..να μοιριζει κατω το χωμα την δικια του μοναδικη μοιρωδια..Χειμαρρη εδω και εκει να σε μεταφερουν αλλου..σαν σε σκηνη απο ταινια τρομου..Ομιχλη παντου εχει σκεπασει τα παντα ..δεν βλεπεις το παραμικρο απεναντι σου..Ολα σε μια αποχρωση πρασινου και μια λευκου ομιχλωδες...Εκει εκει πισω απο ενα θεορατο δεντρο..αχνοφαινονται δυο σκιες..Μια μεγαλη και μια μικροτερη..Απο το σωματοτυπο και τα λιγα που βλεπεις αντιλαμαβανεσαι οτι ο μεγαλος ειναι ενας αντρας..και η μικροτερη ενα παιδακι..ισως κοριτσακι..κρατιουνται χερι χερι..και τρεχουν..τρεχουν να γλιτωσουν..απο τις κινησεις τους φαινετε πως μαλλον ειναι συγγενης..ισως πατερας με κορη..βροχη παντου..σταλες τρεχουν απο τα κλοναρια..ψαχνουν για ενα απομερο μερος να σταθουν..μια σπιλια ισως..ενα δεντρο με πυκνο φυλλωμα ισως..μια εσωχη καπου...τρεχουν τρεχουν ασταματητα..το νερο πολλες φορες τους κοβει το δρομο..τους κανει να γυρνανε πισω..να περνουν αλλο μονοπατι..αριστερα αρχικα..μετα δεξια..μετα παλι απο την αρχη..γυρο τους καταστροφη..μα μα οχι οχι...αναμεσα στον ηχο του καταλησμου ακουγεται και κατι αλλλο..κατι πολυ περιεργα ηχιτικος..τσιτωνεις τα αυτια σου..να ακουσεις..τα ματια σου να δεις..ψαχνεσαι..κοιτας παντουν..υστερα απο λιγο ανακαλυπτεις πως ο ηχος ειναι το γελιο ναι το γελιο των δυο αυτων μουσκεμενων κουρασμενων ανθρωπων..τρεχουν να σωθουν να γλιτωσουν και ομως γελανε..δεν εχουν να φανε κατι να ντυθουνε..μα γελανε κατα ενα περιεργο τροπο..Βλεπουν κατι "αστειο"εκει εξω..κατι που εσυ δεν μπορεις να το δεις..να το νιωσεις..εχεις τεντοθει ολοκληρος μα δεν διακρινεις τιποτα...Κοιτας παντου γυρω κατω πανω αριστερα δεξια..Ξαφνου τους χανεις απο τα ματια σου..Που πηγαν που ειναι?Τους παρεσυρε το νερο?Βρηκαν σπιλια μερος να κρυφτουνε?Τι?Προσευχεσαι για αυτους να ναι καλα..μα δεν ξερεις κατι αλλο...δεν μπορεις να βοηθησεις..δεν μπορεις να τους βρεις...Η βροχη συνεχιζει εκει ακαθεκτη..να σπαει τη σιωπη της ηρεμιας...Μπαμ μπουμ αστραπες βροντες..Αφου περασε πολυ ωρα,ωρες ολοκληρες ατελειωτες..η βροχη αρχιζει και κοβει..η νυνεμια αρχιζει και επανερχετε σιγα σιγα..η βροχη σταματησε..απο καποια τρυπουλα ξεπροβαλει σιγα σιγα ενα λαγουδακι..κοιτα επιφοβα μια αριστερα και μια δεξια..μετα τσουπ τσουπ!Κανει τα πρωτα πηδηματακια...ενα μικρο καταλευκο λαγουδακι..Εκει που ολα επανερχοντε στο κανονικο..ακους λιγες μικρες πατημασιες..σιγα σιγα να μεγαλωνουν..ο ηχος τους φανερωνει μεγαλο πραγμα..κοιτας αναζητας ακους ακινιτος..ΤΙ τι ειναι αραγε?Εκει που ψαχνεις..ανακαλυπτεις παλι τις δυο φυγουρες...Σωθηκαν τελικα..καπου ειχαν κρυφτει..ακομα χερι χερι..γελανε ακομα..τωρα τραγουδανε κιολας..χοροπηδανε..σφιριζουν το δικο τους σκοπο ευτηχισμενοι..και διασχιζουν το καταπρασινο δασος και παλι..κοιτανε ψηλα ακουνε τα πουλια να τραγουδανε..βλεπουν της ακτινες του ηλιου ακομα και τον ιδιο αναμεσα απο τα κλωναρια των δεντρων..Κι αν κοιταξουν λιγακι ακομα ψηλοτερα θα δουν και την γιορτη τον εορταζμο των αγγελων που τους προσεχουν και χαιρονται για αυτους...(Δεν το ξεχασα ποτε Φιλαρακι μου καλο αυτο που μου πες,το συγρατησε ο τυπακος πισω πισω,ξερεις εσυ)...ολα ειναι τοσο μα τοσο ομορφα και γαλιανια...
Αυτη ηταν η "ισοριουλα" μου..Εγινε λιγακι μεγαλυτερη ισως αλλα μυαλο ειναι..πλαθει τα δικα του παραμυθια..δεν μπορω να το ελεγξω εκει..
καλώς σε βρίσκω σπίτι σου αστεράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήπάρε και ένα δωράκι από εμένα...
http://www.youtube.com/watch?v=amKE2O_v8xw