Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Μια φορά και ένα καιρό........ήταν ένας παππούς!

   Ήταν ένας θησαυρός απ μόνος του....και έλεγε τα καλύτερα παραμύθια του κόσμου...μόνο που μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι απλά σου μάθαινε τι σημαίνει ζωή!                                                     

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να πρωτογράψω...νομίζω λίγο πολύ το συναίσθημα το ξέρετε..τα λόγια πάντα λιγοστά...
   Θυμάμαι ήταν 6και το απόγευμα όταν χτύπησε το τηλέφωνο τότε,ετοιμαζόμουν να βγω έξω...Πάντα πίστευα ότι κάνεις και τίποτα δεν μπορεί να τον αγγίξει...ότι ήξερε τα "πάντα" και όλα μπορούσε να τα φτιάξει..Μάλιστα εκνευριζόμουν με  οποιονδήποτε μου έλεγε το αντίθετο...ήταν αυτό που λέμε για πάντα...Σήκωσα το τηλέφωνο και δυστυχώς ήρθα αντιμέτωπη με αυτό που δεν θα έβαζα ποτέ στο μυαλό μου..Είναι πραγματικά αστείο ή καλύτερα κωμικοτραγικό θα έλεγα πόση δύναμη μπορείς να βρεις μερικές φορές όταν καταρρέεις για να μην κάνεις τον άλλο να νιώσει άσχημα...Πόσο μπορείς να παίξεις μεταξύ μιας αλήθειας και ενός ψέματος...Να κάνεις το βήμα όταν όλα έχουν σταματήσει...όταν ακόμα και η καρδιά σου ακολουθεί πίστα την νεκρική σιωπή!
  Ήξερε..τα ήξερε όλα μέχρι τελευταία στιγμή...το πως και τι δεν έχει σημασία...ίσως εκείνη την στιγμή και μεις απλά να το ξέρουμε...Σημασία έχει νομίζω,το πως εκμεταλλεύεσαι το κάθε λεπτό..
  Θυμάμαι και ποτέ δεν θα ξεχάσω τα τελευταία του λόγια αν και δεν ήμουν μπροστά...Βγάλαν την γιαγιά μου απ το δωμάτιο μα πριν βγει της είπε μόνα δύο λέξεις....Σ αγαπώ πολύ......Μετά στράφηκε στον πατέρα μου,"να πας κοντά στο κορίτσι...να μην είναι μόνο του",πότε δεν ήμουν μόνη...ήσουν και είσαι πάντα μαζί μου..."Να αφήσετε το παιδί να δώσει το μάθημα πρώτα"...(για τον αδερφό μου,τελευταίο μάθημα πριν το πτυχίο του)...Μερικές φορές αναρωτιέμαι,ο εαυτός του είχε ποτέ σειρά?Ποτέ και σε τίποτα δεν μας χάλαγε χατήρι...Στα 17ολόκληρα χρόνια που μεγάλωσα μαζί του,μια φορά τσακώθηκα μαζί του θυμάμαι και πάντα θα το μετανιώνω...αλλά έτσι είναι η ζωή,με της γλύκες και της πίκρες της..Μόνιμη ευχή μου,να έρθει να μείνει ακόμα πιο κοντά μας...αν και μέχρι τότε δεν είχα αντιληφθεί όλο αυτό το μεγαλείο...ήταν τα πάντα...
  Την επόμενη μέρα θυμάμαι μια παράξενη σιωπή..μια τόση ήσυχη αλλά διαφορετική μέρα...Δεν μίλησα...σηκώθηκα ετοιμάστηκα....πηγαίναμε και πηγαίναμε...τα πόδια μου δεν με κρατούσαν πια...μα έπρεπε να αντέξω...όχι για μένα..για όλους τους υπόλοιπους...κάνεις ποτέ δεν κατάλαβε πως τελικά ένιωθα και νιώθω...Όταν κάποιος γίνετε αστέρι εκεί ψηλά...αφήνει ένα κενό ....κάποιος με κάποιο τρόπο πρέπει να προσπαθήσει να του δώσει λίγη ώθηση...Μια αλήθεια και ένα ψέμα αγκαλιά....σαν αδέρφια αγκαλιά...
    Λένε οτι όταν κάποιος φεύγει...ο καιρός καμιά φορά συμπάσχει μαζί του....Στην αρχή ήλιος τρομερός και υπέρλαμπρος.....και μετά μια ξαφνική μπόρα απ το πουθενά...όλα τόσο ήσυχα...........Λες και όλα σταματημένα ήταν...Θυμάμαι...μετά κατέρρευσα στο μεσημέρι σε έναν καναπέ..ενώ όλοι κοιμόντουσαν...όταν ξύπνησα το κενό ήταν εκεί...το ένιωθα παντού στην ατμόσφαιρα..
  Μερικοί λένε ότι όταν κάτι τελειώνει τότε κάτι άλλο αρχίζει...ίσως για αυτό μου άφησες πίσω τον μικρό μου άγγελο που τόσο πολύ σου μοιάζει...
  Δεν εξηγείται το πόσο πολύ μου λείπεις ούτε με λόγια ούτε με δάκρυα ούτε με πράξεις...αυτό το κενό υπάρχει πάντα δίπλα στην καρδιά...μονάχα καμιά φορά αν έχεις δίπλα σου κάτι αληθινό και πραγματικό για λίγο ο πόνος αντισταθμίζεται...ξεχνιέται....αλλά πάντα περιμένει...Αλλά έστω και για μια στιγμή νιώθεις ολόκληρος και πάλι....

 

Να σαι καλά και εκεί ψηλά που βρίσκεσαι...
Μας λείπεις πολύ...και Σ αγαπάμε πολύ!
Καληνύχτα........

6 σχόλια:

  1. Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι.Τα έχουμε πει εμείς.Και για το δικό σου και για το δικό μου.

    Ομορφιές βλέπω.Μπράβο!

    Φιλιά και καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρααααααα...
    Βρέχει καταρρακτωδώς εδώ...

    Ναι τα έχουμε πει..αλλά......

    Thanksssss
    Καλό Σ/Κ και ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εμένα 10 χρόνια τώρα,όσο αφορά το θέμα,με κατατρέχει ένα γιατί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμμμμ...δεν υπάρχει γιατί Γιάννη μου....απλά μερικές φορές Εκείνος κάνει πράγματα που εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι μεγάλος ο πόνος όταν χάνεις αγαπημένα πρόσωπα....
    Να είσαι καλά και να τον θυμάσαι πάντα!!


    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε ευχαριστώ Κατερίνα μου..και συ να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή