Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Αναμνήσεις...

   Καλησπέρα σε όλους!Ελπίζω να στε καλα και να περνάτε όμορφα..Έχω πολύ καιρό να σας γράψω και μιας και είναι ακόμα "νωρίς" Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη σε όλους! ;) Ήθελα εδώ και μέρες να σας γράψω...αλλά δεν αποφάσιζα το θέμα..κάθε ώρα έβγαινε και κάτι διαφορετικό..χαχα! Αλλά χάρις στην μαγεισούλα μας :) :) :) βρήκα τι ακριβώς μου βγαίνει να γράψω...Για να πω την αλήθεια το θέλω τόσο πολύ να κράψω αλλά συγχρόνος τα χέρια μου τρέμουν λιγάκι και φοβάμαι να γυρίσω τόσο πίσω και εκεί...Αλλά και πάλι για να σε προλάβω Γιάννη είναι γλυκά πράγματα..όσο και αν μας πονάνε κάποια..
   Λοίπον στο θέμα μας τώρα..η αναμνήσεις αυτές ξεκινάνε από πολύ νωρίς...για να πω την αλήθεια απόρω πως είναι δυνατόν να τα θυμάμαι αυτά.Αλλά τελικά το παιδικό μυαλό τα καταγράφει όλα..Για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι πόσο ήμουν,αλλά δεν πρέπει να πήγαινα ακόμα νηπιαγωγίο ή κάπου εκει τεσπα...Δεν θυμάμαι που μέναμε αλλά θυμάμαι που πήγαιναμε στο εξοχικό με το αμάξι..Θυμάμαι από πάντα τον πατέρα μου με άσπρο αμάξι..( ακόμα άσπρο έχει :P)....εγώ καθισμένη πίσω φυσικά και πάντα με ζώνη σε ταξίδια.. και μάλιστα επειδή ήμουν μικρούλι ακόμα την ζώνη την φορούσα κατά το ημιση..δηλάδη αυτό στην μέση μόνο και όχι να φτάνει μέχρι το λαιμό πάνω..αφού και να το φορούσα ήταν πάνω απ μένα!χαχαχα! Ήταν ατελείωτο το ταξίδι μου φαινότανε..σχετικά κοντά είναι τώρα που το σκέφτομαι... -Κοκκινονερό Λάρισας-αλλά τότε φαινότανε αιώνας ολόκληρος..άσε πια την ζαλάδα την ναυτία...ναι με πιάνει το αμάξι γμτ..(εκτός αν οδηγάω εγώ..τώρα το ανακάλυψα αυτό! :P ) Φυσικά αυτό πολλές φορές γινότανε αιτία για τσακωμούς στο αμάξι,αφού κάθε 5λεπτά προφανός ρωτούσα πότε και πότε φτάνουμε..οπότε φανταστείτε...

      Σαν φτάναμε εκεί,αφού μου περνε καμια δυο ώρες να συνέλθω άρχιζαν οι "εξερευνήσεις" και οι βόλτες στον κήπο..Δεν ξέρω γιατί αν και δεν το πολυέζησα αυτό το σπίτι πάντα το λάτρευα και θα το λατρεύω έστω και έτσι νοητικά..Είχε πλαινη είσοδο μόνο απ οτι θυμάμαι...Είχε ένα τεράστειο κήπο γεμάτο δέντρα τεράστεια πανηψηλα...ισως επειδή ήμουν μικρό και σε μυαλό και σε μέγεθος μου φαινότανε σαν να εμπαινα σε δάσος...δεν θυμάμαι ποτέ που τέλειωνε..Στον κήπο σε δυο μεγάλα δέντρα ο παππούς είχε στηρίξει μια τεράστεια αιώρα...γυφτοκούνια την λέγαμε...γιατί δεν ξέρω αλλά μου ξενίζει το αιώρα για αυτή την κούνια...πιο δίπλα σε ένα άλλο δέντρο μια άλλη κούνια ειδικά για μένα..όσο ήμουν μικρότερη προφανός...φτιαχνένη από ξύλο και υφασμα..κόκκινο ύφασμα...αλλά σαν γνήσιο μικρούλι τσίριζα να πάω στην "μεγάλη"..στην οποία σχεδόν χανόμουν μέσα για να πω την αλήθεια..Πιο δίπλα ένα τραπεζάκι με καρέκλες..πάντα υπήρεχε για τον πρωινό καφε,για το μεσημερινό φαγητό,το απόγευμα κάτω από τον ίσκιο των δέντρων..Πολλές φορές θυμάμαι η γιαγιά σε μια ακρούλα στον κήπο έφτιαχνε τηγανητες-λαλαγίτες..δεν θυμάμαι ακριβώς πως τις ελεγε...θυμάμαι που έφτιαχνε το κουρκούτι... και ίσως ο παππούς να αναβει με προσοχή πάντα φωτιά..το γιατί το μυαλουδακι μου δεν θυμάται..Αλλά θυμάμαι μετά που εβγαιναν ζεματιστες και επρεπε να περιμένουμε να κρυώσει...Μάλιστα μια φορά η γιαγιά έκαψε κάποιες καταλάθος..ακόμα μυρίζω εκείνη την μυρωδιά..
     Το σπιτάκι ήταν πολύ πολύ μικρό αλλά δεν με ένοιαζε..ηταν δίπατο...από τον κάτω οροφο δυστυχώς δεν έχω μνημες..υποθέτω οτι ήταν κάτι σαν κουζίνα..και ανέβαινες πάνω με μια ξύλινη μικρή σκαλίτσα που ίσα ίσα χωρούσες..και πάντα τρίκλιζε...έτσι πάντα μάντευα οτι κάποιος ανεβαίνει όταν έκανα τις σκανταλιές μου πάνω ;) Στο πάνω πάτωμα ήταν "τα" υπονοδομάτια.. δηλαδή ένα ενιαίο όπου κοιμόμασταν όλοι μαζί....Ίσως είναι η πρώτη φορά που δεν θυμάμαι ποιος κοιμότανε μαζί μου..είχαμε σε μια γωνιά και μια μικρή τηλεορασίτσα..με εσωτερική κεραία..που πολλές φορές την γυρίζαμε γύρο γύρο μέχρι να πιάσουμε μια σχετικά καθαρή εικόνα..θυμάμαι χαρακτηριστηκά ένα δελτίο ειδήσεων που μάλλον δεν θα το ξεχάσω ποτέ..(οτι έκανα μια μικρή αναζήτηση.. οπότε μάλλον πρέπει να ήμουν γύρο στα 5) για το περιστατικό που είχε γίνει με το τότε παιδάκι Β. Δοσούλα..Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και ίσως να με είχε τρομάξει αρκετά...θυμάμαι οτι αρκετές φορές το είχα δει στον ύπνο και όταν το έβλεπα στην τηλεόραση έκλαιγα...(είμαι πολύ ευσυγκίνητη τι να κάνουμε; )Με τρέλενε αυτή η ιδέα οτι σε  ένα παιδάκι τόσο μικρό μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο από την μια στιγμή στην άλλη..Ίσως να μην τον γνώρισα πότε μου αλλά και μετά απ χρόνια που έμαθα "νέα" του χάρηκα πολύ..Τεσπα ας μην πηγαίνουμε αλλού...Τώρα που το σκέφτομαι...είναι αστείο αλλά το σπίτι δεν είχε τουαλέτα..Η τουαλέτα ήταν σε ένα "σπιτάκι" στον κήπο,δεν θυμάμαι πως ακριβώς ήταν αλλά τα βράδυα φοβόμουν και κρύωνα να πάω...
       Θυμάμαι επίσης που πέρναμε νερό από μια πήγη εκεί κόντα..η αλήθεια είναι οτι δεν θυμάμαι ακριβώς τι γεύση είχε..αλλά ήταν πολύ ιδιαίτερη..και μάλλον από τότε δεν έχω ξανανιώση αυτή την γεύση..Πηγαίναμε με 2-3παγούρια σίγουρα και ένα μπουκαλάκι που συνήθως κρατούσα εγω..συνήθως υπήρεχε ουρά σε αυτή την βρύση πολύς κόσμος επερνε νερό από εκεί...ήταν ένα δωματιάκι μικρό αν θυμάμαι καλά..που μεταβιάς μπορούσε να κινηθεις μέσα 2-3άτομα...και είχε 2πηγούλες...ας πούμε σωληνάκια που έτρεχαν νερό..πηγαίναμε με τον παππού...γεμίζαμε νεράκι πίναμε κιολας και γυρνούσαμε πίσω...
     Το "χωριό" ή οτι ήταν τότε δεν έχω μνημες...είχε και μια πλατεία με ένα μικρό αναψυκτήριο..θυμάμαι που πηγαίναμε εκεί κάθε απόγευμα σχεδόν και έπαιζα...Οι μεγάλοι πέρναν συνήθως ελληνικό καφεδάκι και γλυκό καρυδάκι...(αυτό μου θυμήθησες μαγεισούλα μου και κοίτα πόσες αναμνησεις!)... το οποίο πολλές φορές τσίπμαγα και γω ;) Από τότε έχω δοκιμάσει άπειρες φορές αυτό το γλυκάκι...απ διάφορες "νηκοκυρές"..μαγαζία...ή οτιδήποτε άλλο..η αλήθεια είναι οτι αυτή την γεύση την αίσθηση...την μυρωδιά...την τραγανάδα...δεν την έξω εντωπίσει μέχρι τώρα ποτέ..η ίσως το μυαλό μου τα βλέπει έτσι..
     Θυμάμαι θυμάμαι πολλά..η καρδιά τα θυμάται όλα...όλα ακόμα και αυτά που το μυαλό στο πέρασμα των χρόνων σβήνει στην προσπάθεια του ίσως να μην πονάει τόσο..Μια φορά στην ζωή μου ως τώρα θυμάμαι να είχα κάποιο ζωντανό κατοικίδιο...και δεν εννοώ πουλάκια ψαράκια ή τέτοιες "αιδίες"...αλλά κάτι αληθινό! Μια μέρα τρυγυρίζοντας εκεί γύρω με τον παππού βρήκαμε ένα γατάκι..πολύ μικρούλι...και αληθινά το λάτρεψα...ένα μικρό μαύρο γατάκι...με μαύρα ματάκια αν θυμάμαι καλά..σιγά σιγά μας ακολούθησε και το φέραμε σπίτι...του βάλαμε γαλατάκι και έφαγε...αλλά ήταν πολύ φοβησμένο δεν με άφηνε να το πλησιάσω πολύ...Θυμάμαι μια μέρα είχε χωθεί κάτω από το αμάξι του γείτονα και δεν έβγαινε...μπήκα ολόκληρη απ κάτω στην προσπάθεια μου να το πιάσω...και εκείνο με γρατσούνισε...είναι ίσως αστείο αλλά τώρα που το σκέφτομαι και το νιώθω η γρατουνίτσα ήταν "παιδική" και "ναζιάρική"...παντα τα θυμάμαι τα ματάκια του να λάμπουν κάτω απο το αμάξι...Άλλη φορα πάλι είχε πάει "βόλτα" στο σπίτι των γειτώνων..αυτοί είχανε δυο μεγάλα σκυλιά...δεν τα θυμάμαι πολύ καλά..μονάχα οτι γαυγίζαν όλη μέρα...δεν καταλαβαινα ομως γιατί το δικό μου το γατάκι πήγαινε συνέχια εκεί και "παιδιάριζε" μαζί τους...αρκετές φορές πήγα και το μάζεψα απο εκεί....
     Μετά απο λίγο καιρό δυστυχώς το εν λόγο εξοχικό το δώσαμε...το γιατί και πως είναι μια άλλη ιστορία αν και ποτέ μα ποτέ δεν μπόρεσα να την καταλάβω..Αλλά αυτό το γατάκι ίσως είναι και η μόνη υπόσχεση που αθέτησε ο παππούς σε σχέση με μένα...Φεύγοντας απ εκεί,ζήτησαν οτι φύγουν και εκείνοι να μου το φέρει σε ένα κουτάκι να το έχω "εδώ"....κάτι που δεν έγινε...ίσως βέβαια ζητούσα πολλά..Είπε οτι δεν έμπαινε στο κουτί και ότι το κράτησε κάποιος γείτονας..Δεν τον πίστεψα βέβαια αλλά δεν μπορούσα να κάνω και αλλίως..
    Πέρυσι το καλοκαίρι πέρασα τυχαία απ εκεί με τον μύγο (για να μην ξεχνιόμαστε :D :D Αχχχχχχχχχ).....αλλά τίποτα δεν ήτανε το ίδιο...τίποτα δεν μου φάνηκε γνώριμο..αλλά είναι εικόνες αισθήματα αγάπη που δεν θα ξεχάσω πότε..Στην καρδιά μου πάντα θα υπάρχει αυτό το αληθινά μαγικό παραμύθι!
   Κλίνοντας θα ήθελα να αφιερώσω το παρακάτω τραγουδάκι στο Αστεράκι μου εκεί ψηλά...
Υπάρχει ψηλά ένα αστέρι το πιο λαμπερό τ'ουρανού
Μαζί του μιλάω και παίζω αν θέλω τα βράδια
Αν νιώθω μονάχος το ξέρει κι ανοίγει τις πόρτες του νου
Γλυκά με χαϊδεύει με φως και μου δείχνει σημάδια

Καληνύχτα αστέρι να μου γνέφεις πού πας
να' σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις...

Καληνύχτα σε όλους....

5 σχόλια:

  1. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που το γλυκό καρυδάκι Μας, έβγαλε μέσα από την όμορφη καρδούλα σου, τόσο γλυκιές αναμνήσεις...το καρυδάκι είναι γλυκό μεν, αλλά συγχρόνως "σκληρό" και "πικρό" και για να το "πετύχεις", "καρφώνεις" το κάθε καρύδι μ' ένα καρφί...αφήνεις τα καρύδια σε καθαρό νερό για πολλές μέρες...να "ξεπικρίσουν" και μετά βάζεις τη ζάχαρη και τα βράζεις!
    Λυπάμαι για τον γατούλι σου...γιατί δεν παίρνεις κοντά σου ένα γατάκι, είναι μια πολύ καλή ζωντανή συντροφιά...Ελπίζω μόνο να τα πάει καλά με τον μύγο!!! ;-)

    ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια πολύ πολύ γλυκά και νόστιμα σαν τα καρυδάκια μας! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να μαι και γω...
    Δεν θα πω ψέματα,τα μάτια μου είναι ακόμα νωπά από
    από χτες...
    Δεν είχα φανταστει πότε οτι ακολουθείτε τέτοια
    διαδικασία για αυτο το γλυκούλι..Μόνο το πως γίνετε τόσο τραγανό είχα κάποτε "αμπελοφιλοσοφίσει"... Περίεργη διαδικασία πάντος..

    Απ οτι ξέρω τα γατάκια δεν τρώνε μύγους! χαχαχα!
    Έχουμε σκεφτει μελλοντικά να πάρουμε ένα σκυλάκι
    μαζί αν τα καταφέρουμε...αλλά το θέμα είναι λιγάκι..ζωάκι μέσα σε διαμέρισμα? χώρια οτι οι δικοί μου θα με αποκληρώσουν! Υπάρχει και αυτό το πρόβλημα..
    Έχουν μια άλλη άποψη με τα ζωάκια....

    Γιούπιιιιιιιιιιι :D
    ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια παλαβά και διαβαστερά σιγά σιγά! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έιπα να κάνω λίγη υπομονή μπας και διορθωθεί το θέμα αλλά καιρός να γρινιάξωωωωωωωωω!

    Μου φάγανε λάχανο 2σχόλιααααααααααα!
    Τα θέλω πίσωωωωωωωωωωωω!

    Σνιφ σνιφ! :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα...χαίρομαι που διαβάζεις λιγουλάκι...
    Πολλά σχόλια χάθηκαν την περασμένη βδομάδα, αλλά εμείς δε κωλώνουμε, έτσι δεν είναι;

    ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια διαβαστερά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να μαι και γω το καλό παιδάκι!

    Ναι φάνταζομαι αυτο το προβληματάκι δεν το είχα μόνο εγω αλλά πολλοί..Εννοείται οτι δεν κωλώνουμε μαγεισούλα μου αλλα.....

    άμα γκρινιάξεις λιγάκι βλέπεις πως μπορείς μαγικά να εμφανίσεις τα σχολιάκια που σου φάγανε? χαχαχαχα

    ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή