Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Κάτι λιγάκι παλιό....

    Μια καλησπέρα σε όλους και ελπίζω να στε καλά και να χαμογελάτε!Καλη βδομάδα να έχουμε και το καλό και να περνάτε όμορφα!

      Το παρακάτω είναι κάτι λιγάκι πιο παλιό που είχα γράψει...Το έγραψα τον  Δεκέμβριο του 2008 άρα πριν ένα χρόνο και κάτι ψιλά...είναι "λίγο" μετά τα επεισόδια στα Εξάρχεια τότε..δεν θα πω κάτι άλλο επι αυτού όλοι τα ξέρουμε πια...
Σημειωτέον επίσης οτι δεν σας ήξερα τότε αν υπολογίζω σωστά...όχι όλους τουλάχιστον...αλλά και πάλι είναι λιγάκι....
 

Παππού παππού..
Ο κόσμος τούτος μοιάζει πιο πολύ με χώρα παραμυθιού
Άνθρωποι..μεγάλοι και μικροί..όπλα κρατούν
Φωτιές..πανικός …και φόβος παντού..
Φοβάμαι..τα μάτια σε Εκείνον υψώνω.
Μα γεμάτος σύννεφα είναι ο ουρανός..
Κάπου κάπου..τρύπες φωτός..λαμπιρίζουν
Και μου θυμίζουν πως ακόμα Υπάρχει..
Θέλω να βγω στο δρόμο πάππου..
Να βγω και να μην έχω μάτια 400 να προσέξω..
Θέλω να βγω και να μιλήσω
Και κάποιος να μ ακούσει
Υπάρχω …ποναώ …για αγάπη πια διψάω
Μα πηγή δεν βλέπω πια..
Ειν μακριά ..
Δεν με γνοιάζει αν θα κουραστώ..
Μα θανάσιμα διψώ
Κάποτε σε κοίταζα στα καστανά σου μάτια..
Μια λάμψη περίεργη έβλεπα
 Μα τώρα δεν την βλέπω πουθενά
Καθρέφτης της ψυχής τα μάτια λεν
Μα για πια ψυχή..
Αυτή που υπάρχει και ζει ή αυτή που πουλά και αγοράζει?
Ο εσω κόσμος μας είναι που αξίζει άλλοι λεν
Μα όσο και αν εκεί έξω θα ψάξω κόσμους τέτοιους να βρω
Μονάχα χρήση αγορά ανταλλαγή και σκόνη στα μάτια μου θα δω
Είμαι μικρή παππού είμαι μικρή
Μα μ έμαθες αλήθεια και εντιμότητα να κάνω πράξη
Αλλά που ναι αυτά?
Γιατί μονάχα εγώ
Γιατί
Γιατί να προσχωρώ μονάχη στο δύσκολο ετουτο έργο της ζωής
Γιατί παππού?
Νιώθω ενοχή για αυτό
Όλοι έτσι και γω αλλιώς..
Γιατί?
Αγγελάκια μου στείλες δυο και έναν άνθρωπο αληθινό
Μα γιατί και πάλι θα αναρωτηθώ
Για να με πείσει πως ακόμα υπάρχει αυτό που άθελα σου τότε μου μαθές?
Τέσσερεις τοίχοι το παλάτι μου η φυλακή μα κι κόσμο μου μαζί..
Δράκους …βασιλόπουλα ..παλικάρια..και όμορφες κοπέλες συνυπάρχουνε μαζί
Γιατί παππού τόσο ψέμα?
Γιατί παππού τόσο αδικία?
Γιατί αφού ονειρευόμαστε δεν πράττουμε αληθινά?
Αχ παππού…
Αχ..
Ήμουν μικρή σαν σ άκουγα..
Τις ιστορίες σου τις λάτρευα
Και άθελα τους για την ζωή μου έμαθαν χίλια μύρια..
Μα η ζωή σταμάτησε πια να ναι έτσι δα..
Γιατί παππού
Γιατί
Καθένας επικοινωνία και διάλογο ζητά
Μα σαν τον προσφέρεις και αλήθεια ζητήσεις
Ψέμα θα σου πασάρουν δίχως αλήθεια για να ζήσεις
Θέλω πάλι τον κόσμο αλλιώς παππούλη μου
Θέλω να βγω και να διασκεδάσω..
Να μιλήσω με όλους..
Ειν όλοι αδέρφια μου εκεί έξω..
αλλά γιατί κακό θέλουνε κακό να κάνουν..??
Δεν είμαι αντικείμενο παππού
Είμαι πλασμάτακι Εκείνου..
Κάποιοι «φανταζμενη» μ αποκολλούν..
Γιατί παππού γιατί
Τόσο δύσκολο είναι ν αλλάξει όλο αυτό?
Την άλλη εβδομάδα φεύγω παππού
Πάω σπίτι..σπίτι..
Μα διαφορά και ζεστασιά δεν βλέπω
Νιώθω ξένη..μαγεμένη..
Σαν απ άλλο κόσμο κατεβασμένη..
Γιατί παππού το σ αγαπώ τους πια είναι τόσο βρωμισμένο
Γιατί παππού έφυγες και δεν μου πες πως αλλιώς είναι ο κόσμος τους ετουτος..
Σκάλα μου παν μερικοί να πάρω
Τρόπος σπουδαίος για να κατέβω  στην γη ξανά να περπατήσω
Μα δεν ξέρω να περπατώ μόνο απ όνειρο σ όνειρο μονάχα να πετώ…
Γιατί παππού στην γη εγώ να χαμηλώσω
και όχι κεινοι να ρθουνε στο ουρανό?
Αθώοι και ένοχοι μαζί
Άγνωστοι και και γνωστοί
Συνέχοι είμαστε όλοι
Στην καταστροφή ετουτη..
Παππού σ αγαπώ
Μα σ αγαπώ αληθινά ποτέ να μην ξεχάσεις
Πως εσύ μου τα μαθε όλα αυτά και ποτέ δεν θα τα ξεχάσω..
Όταν και πάλι θα βρεθούμε
Αν σημασία έχει θα περιμένω και τούτο τον κόσμο να εξηγήσεις
Μπας και καταλάβω τον χορό του
Μην χορεύει αργά μια γρήγορα..
Μια σταματά…
Αχ παππού…
  
 
Παππού εντάξει το μήνυμα σου πήρα..
Συγκαταβατική απόκριση σου έλαβα
Θέλεις να μου πεις πως πιανε πια τα σύννεφα
Και ο ήλιος φεγγοβολά..
Ναι παππού....
 Υ.Γ. Όσο έγραφα το παραπάνω...ήταν απόβροχο και συννεφιά αρκετά πυκνή...τόσο ώστε χρησιμοποιούσα ακόμα και φως μέρα μεσημέρακι θυμάμαι το έγραφα....κοιτώντας πότε έξω πότε τον εαυτό μου...πότε στο πουθενά......Τελειώνοντας όλο αυτό...μια δέσμη φωτός μια ακτίνα ηλίου με "χτύπησε" στα μάτια απ κάποια αντανάκλαση κάπως κάπου δεν κατάλαβα....τυχαίο ή όχι δεν ξέρω...τα "συμπεράσματα" δικά σας....

Καλο βραδάκι Κυριακής σε όλους!

3 σχόλια:

  1. Τώρα αν σου πω ότι ψάχνω χαρτομάντηλα θα με πιστέψεις;Μέτα από όλα αυτά που είπαμε στα blogs μας νοιώθω ότι μου λείπει ο Παππούς μου πιο πολλύ από ποτέ!Ίσως επειδή τον έχω ΤΩΡΑ αναγκή.Διάβαζα την ανάρτηση και τον σκεφτόμουν!

    Να μην τον ξεχάσεις ΠΟΤΕ!

    Να είσαι πάντα καλά και σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ηλιαχτίδα που είδες δεν ήταν τυχαίο.Απάντηση ήταν.Σε άκουσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιάννη μου σε ευχαριστώ δεν ξέρω τι άλλο να πω...
    Αμφιταλαντεύομαι απ τότε που σου πα γραψα για αυτό αν έπρεπε να το βάλω πάλι ή όχι..αλλά τελικά αποφάσισα να βάλω τις "επεξηγήσεις" και να κάνω την καταχώριση..
    Γιάννη μου δεν μπορείς να καταλάβεις το πόσο πολύ σε καταλαβαίνω στο οτι σου λείπει..πάνε 4χρόνια τώρα που...και ακόμα δεν μπορώ να "συμβιβαστώ" κάπως με όλο αυτό..αν παρατηρήσεις και στο πόστ στο τρελοπαραμυθομπλοκάκι δεν συνέχισα να διαβάζω καν..Πάντα είναι δίπλα σου και πόσο μάλλον όταν τον έχεις ανάγκη..απλά μίλα του και άκουσέ τον!

    Δεν μπορώ να τον ξεχάσω ποτέ Γιάννη μου γιατί μου λείπει ένα κομμάτι απ μένα μου και δυστυχώς αν και έχω τώρα πια κάποια κομμάτια κανένα δεν ταιριάζει πλήρως...

    Κάποιος/κάποιοι εδώ στα πέριξ καταλαβαίνουν ίσως περισσότερα απ όσα θα μπορούσα να πω..

    Όσο για την ηλιαχτίδα ποτέ δεν πίστεψα οτι ήταν τυχαίο..απλά το έγραψα γιατί φοβήθηκα μην με χαρακτηρίσουν κάπως...(έχει συμβεί για αυτό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή